Gelezen op http://www.Mercedesforum.nl, bron Mercedes Benz Nederland
‘Beste auto ter wereld’ vormde benchmark in zijn tijd: Succesvolste S-Klasse ooit wordt dertig
Dertig jaar geleden bracht Mercedes-Benz onder de fabrieksbenaming W126 de meest succesvolle S-Klasse ooit op de markt. Anno 2010 heeft hij in populariteit nog niets ingeboet. En dat is logisch. Want de S-Klasse van Mercedes-Benz is al sinds de eerste representant uit 1965 een begrip. Niet alleen omdat de modellen binnen de topklasse limousines steeds de benchmark zijn geweest qua luxe en comfort, maar ook omdat de S-Klasse elke keer weer koploper is op het gebied van techniek en veiligheid.
De Internationale Automobil Ausstellung (IAA) in Frankfurt vormde in 1979 het toneel van de introductie van de nieuwe S-Klasse. Het model was de ster van de tentoonstelling, zowel bij de bezoekers als bij de pers. Hij groeide in de twaalf jaar dat hij in productie was uit tot een van de best verkochte automobielen uit de premiumklasse met 818.066 exemplaren. Eind vorig jaar reden daar nog liefst 127.000 van rond in Amerika en zo’n 28.000 in Duitsland, Zwitserland, Frankrijk, Italië en Nederland. Het gegeven dat nog zoveel modellen van de W126 hebben overleefd, zegt veel over de bouwkwaliteit die de S-Klasse altijd heeft gehad. Kilometertellerstanden van vele honderdduizenden kilometers zijn heel gewoon. Alle onderdelen zijn dan ook ontworpen en gebouwd voor een lang leven. En gaat er eens een onderdeel kapot, dan is het motto bij de officiële Mercedes-Benz dealer: vandaag besteld, morgen geleverd. Het is een van de redenen dat de W126 is uitgegroeid tot een zeer gezochte klassieker.
Sommigen noemden de W126 de beste auto ter wereld. De S-Klasse bood topniveau op alle fronten. Dat begon met het design van Bruno Sacco, die ook voor de succesvolle W124 verantwoordelijk was. Met vloeiende, ononderbroken lijnen, verzonken ruitenwissers en een iets omhoog lopende kont werd de S-Klasse de ster binnen zijn klasse. Voor het eerst kwam Mercedes-Benz met kunststof beklede bumpers in plaats van zware verchroomde exemplaren die tot en met zijn voorganger W116 zo gewoon waren. De kunststof deurbeplating tussen de wielkasten gaf een visuele link met de voor- en achterbumper. En ook bijzonder was z’n lage Cw-waarde van 0,36. Daarnaast was de W126 maar liefst 280 kilo lichter dan zijn voorganger, de W116. Het gebruik van lichtere materialen en de gunstiger stroomlijn maakten dat het brandstofverbruik tien procent lager lag dan dat van zijn voorganger. Het was bij de introductie in 1979 een extra aankoopargument; de tweede oliecrisis was immers in volle gang.
Mercedes-Benz stopte de nieuwe S-Klasse vol met belangrijke veiligheidstechnieken die in die jaren ongekend waren. Zo was het model de eerste productieauto ter wereld waarbij het passagierscompartiment een offset crash kon weerstaan van snelheden tot 55 km/h. De limousines van de W126 modelreeks waren wereldwijd de eerste seriegeproduceerde auto’s die aan het criterium van de asymmetrische frontale botsing konden voldoen. ABS was standaard, een airbag voor de bestuurder en gordelspanners waren vanaf 1981 voor het eerst leverbaar op de S-Klasse; vier jaar later werd ook een passagiersairbag leverbaar. Maar ook veiligheidsfeatures die tegenwoordig heel gewoon zijn als driepuntsgordels achter, het elektronisch sperdifferentieel ASD en de aandrijfslipregeling ASR zijn op de innovatieve S-Klasse geïntroduceerd.
De S-Klasse was in twee lengtes leverbaar: als normale S of SE versie of als 140 millimeter verlengde SEL. De Europese klant had de keuze uit vier betrouwbare motoren, variërend van een 2.8 liter zescilinder carburatiemotor met 156 pk tot een lichtmetalen 5.0 liter V8 injectiemotor met 240 pk. Voor de Amerikaanse markt kwam ook een vijfcilinder Turbodiesel variant met 125 pk beschikbaar. Mercedes-Benz gaf het model in 1985 een decente facelift. Uiterlijk kwam dat neer op aangepaste bumpers en nieuwe, gladdere deurbeplating (de zogeheten ‘Sacco Bretter’, naar ontwerper Bruno Sacco). Ook was de W126 leverbaar met nieuwe 15 inch lichtmetalen wielen. Liefhebbers geven die de bijnaam ‘Gullideckel’, vrij vertaald ‘putdeksels’. De aanpassingen waren ook onder de motorkap terug te vinden. Het topmodel van de S-Klasse kwam uit met een 5.6 liter achtcilinder met 200 kW. die door verlenging van de slag uit de 5.0 liter V8 was ontwikkeld. Het blok leverde een vermogen van 272 pk. Het was de sterkste tot dan toe in serie geproduceerde Mercedes-Benz personenauto.
De W126 was vanaf het facelift-model tegen meerprijs leverbaar met een geregeld uitlaatgas-reinigingssysteem met drieweg katalysator. Serie was de zogenoemde ´Rückrüstfahrzeug´, waarbij de auto geen katalysator en lambdasonde had, maar wél een multifunctioneel mengselvormings- en ontstekingssysteem. Een geregelde katalysator kon bij zo’n ´RüF-versie´ achteraf gewoon worden ingebouwd. Het was een extra zekerheid voor klanten die bang waren dat nieuwe loodvrije benzine wellicht niet door zou breken.
Als opvolger van de W126 serie stelde Mercedes-Benz in maart 1991 de W140 voor op de Automobil-Salon van Genève. Hoewel de serieproductie van de nieuwe modellen een maand eerder al was gestart, liep de productie in Sindelfingen van de W126 limousines voor de export nog enige tijd door. De fabricage van het succesvolste topklasse model in de geschiedenis van de firma stopte tussen augustus en oktober 1991. De laatste exemplaren in gepantserde uitvoering werden echter pas in april 1992 met de hand afgebouwd.
De W126 S-Klasse wordt door autoliefhebbers over de gehele wereld beschouwd als een begeerlijke youngtimer. De liefhebbers bevinden zich in alle leeftijdscategoriën. Voor ieder van hen is het thuiskomen als het portier met een typische Mercedes-klap in het slot valt.
SitemapIndex