door hildo » 12 feb 2010, 11:08
Klopt Wim.
Bij aanschaf in 1991 was de auto destijds 24 jaar oud, gerestaureerd en vrijwel in nieuwstaat. Toen ik de wagen uiteindelijk verkocht heb was ie zeer slecht en eigenlijk alleen geschikt als donor. De roestduivel is een hele lastige om de strijd mee aan te gaan. Op het moment dat het metaal letterlijk in een soort van karton veranderd heeft lassen ook geen zin meer. Het slechte stuk eruit halen wil eigenlijk niet meer omdat daar naast het metaal ook al niet lekker meer is.
Heel frustrerend, zeker omdat ik emotioneel nogal aan de wagen hing maar je gewoon machteloos staat toe te kijken hoe de wagen langzaam oplost.
Uiteindelijk de auto voor maar 500 euro verkocht, meer dan dat geld waard in onderdelen
Een erg zuur gevoel overgehouden aan de nieuwe eigenaar, die z'n afspraken niet na kwam. Behoorlijk schandelijk verlopen. Zal ik verder maar niet op in gaan want het moet hier een beetje leuk blijven.
De onderdeel prijzen van een W111 zijn niet te vergelijken met die van een W126, dat is in verhouding echt spotgoedkoop.
Een volledige set nieuwe bumpers, voor en achter, compleet met rozetten, was destijds te koop voor 7000 gulden... bijvoorbeeld. Een koprevise voor een W126 zou ik niet eens doen, gewoon een ander kopen en rijden maar weer, op vrijwel elke straathoek zijn onderdelen te krijgen. Dat is bij de W111 even anders, de meeste zijn destijd gexporteerd. In de tijd dat ik de 230S gehad heb heeft ze mij 35.000 gulden / euro gekost aan onderhoud, veel is opgegegaan aan uurlonen.
Mijn nieuwe W126 is nu 26 jaar oud, ouder als de W111 destijds bij aanschaf was, maar ik heb er een goed gevoel over. Het onderhoud mag best wat kosten en denk dat ik hier nog jaren mee vooruit kan zonder dat het echt financieel uit de, spreekwoordelijke, klauwen hoeft te lopen.
Dat wil ik ditmaal echt zien te vermijden.
Hildo