Toen ik nog student was deed ik vakantiewerk bij een bank. Het vakantiewerk bestond er uit dat ik de auto's van de directeuren moest poetsen.
En de directeuren reden toen in grote Mercedessen. De W126. Die auto's moest ik dan van de parkeerplek van de directeuren naar de wasplaats rijden, hem grondig van binnen en van buiten poetsen, en weer terugrijden. Een hele zomer lang want de auto's moesten elke dag schoon gemaakt worden voor de Heren Directeuren.
Ik vergeet de W126 nooit meer. Het waren allemaal de 8 cillinders. Machtig, dat geluid bij het omdraaien van de sleutel. Het geklik als je de automaat in D zet. En dan het aanzwellend motorgeluid bij het beroeren van de gaspedaal. De sprong naar voren als je eens per ongeluk het gas wat dieper intrapte. Het geluid dat weergalmde in de garage.
Ik vergeet ze nooit meer!
Ik ben zelf geen directeur en kon me zo een wagen nooit veroorloven. Ik werk nu zelf hard voor mijn centjes en rij een doorsnee in een dozijn auto. Al tientallen jaren koop ik elke keer weer een Jan Modaal auto. En elke keer denk ik weer aan die W126 van de directeur, de auto uit mijn jeugd waar ik zo verkikkerd op was.
En nu sta ik aan de vooravond om een nieuwe auto te kopen, mijn auto heeft zijn werk gedaan. Het kriebelt weer, de gedachte aan een W126.
Maar ik ben laf. Ik ben naar Fiat geweest voor een Punto Evo, ik ben bij Renault geweest voor een Renault Clio, ik ben Alfa Romeo geweest voor een Mito en ik heb proefgereden met een Skoda Fabia. Ook Citroën heb ik nog vereerd met een bezoekje om met de C3 proef te rijden. Allemaal degelijke zuinige diesels, verstandige wagens met amper onderhoudskosten maar ook weinig emotie.
En gisteren, uit een vlaag van verstandsverbijstering heb ik mezelf lid gemaakt van deze website en zie ik plaatjes uit lang verloren tijden. Die machtige Mercedes W126. Bloedmooi. Maar nog steeds ben ik laf. Ik ben bang dat zo een auto te duur is voor mij. Ik ben bang dat ik niet de goede auto koop, een slecht exemplaar waar ik helemaal op leegloop. En dat zou mijn liefde voor de W126 vergallen. Mijn verstand zegt: niet doen! Mijn hart zegt: ga ervoor.
Jullie zullen wel denken, wat een verhaal schrijft die vent hier nou neer
. Logisch, het is ook maar een verhaal. Maar toch schrijf ik het neer want ik denk dat hier een hoop mensen zitten met dezelfde liefde voor een W126. En wie weet, hebben jullie hetzelfde dilemma gehad en zijn jullie nu dolgelukkig met een heuse W126 voor de deur.
Ik waardeer jullie reactie's.
Groetjes
Wouter